Header

Header

donderdag 28 februari 2019

Wintertests: Ferrari vooralsnog sterker dan Mercedes

De wintertests lopen alweer tegen hun einde en dus is het tijd om de tussenbalans op te maken. Wie staan te popelen om in Melbourne te mogen beginnen en wie reizen er straks met de staart tussen de benen af naar de Australische kustplaats?

De eerste testweek staat vooral in het teken van het checken van de bolides. Functioneren ze naar behoren en zijn ze wel goed in elkaar gezet? Daarna volgen vaak wat aerodynamische testjes en pas in de tweede week gaat het gas er echt op. Dat leidde meteen al tot blikschade. Zo reed Gasly vanmiddag zijn Red Bull kort, nadat Vettel gisteren door een mechanisch defect eveneens hard crashte.

Toch staat Ferrari er goed voor. Dat bleek wel uit de racesimulaties, waar de teams zich steeds meer aan wagen. Hoe presteert de auto met verschillende brandstofniveaus en hoe houden de banden zich? Anders dan bij kwalificatieruns, waarbij teams wat extra brandstof als ballast mee kunnen nemen om langzamer te lijken dan ze in werkelijkheid zijn (wat vaak "sandbaggen" wordt genoemd), kan dat in racesimulaties niet, waardoor de racesimulaties een beter beeld geven van de daadwerkelijke krachtsverhoudingen.

Vandaag waagden Leclerc voor Ferrari en Bottas voor Mercedes zich aan een racesimulatie. Twitteraar F1 Debrief zette de rondetijden online en ik heb er een leuk grafiekje van gemaakt. Beide coureurs haalden in hun race tegen de klok, alsof het een echte race was, tweemaal nieuwe banden. Om de rondetijden beter met elkaar te kunnen vergelijken, heb ik de rondetijden gecorrigeerd voor brandstoflast. Daarvoor heb ik een correctiefactor van 0,066 seconde per ronde gebruikt. Verder heb ik de extreem trage ronden buiten beschouwing gelaten. Het resultaat is de volgende grafiek:

Rondetijden van Leclerc (rood) en Bottas (grijs) gecorrigeerd voor brandstof in de racesimulatie.
Het verloop van de rondetijden laat zien dat Leclerc door de bank genomen wat sneller was, vooral aan het begin van de stints. Bottas kon alleen in zijn eerste stint, op de zachtere gele band (weergegeven door middel van dichte grijze bolletjes) een vergelijkbaar openingstempo rijden. Daar stond tegenover dat Bottas' rondetijden op dezelfde band als Leclerc (de hardere witte band) iets minder hard opliepen. Het is ongetwijfeld een kwestie van rijstijl, want reken maar dat de coureurs in de echte race in mei wat zuiniger met hun banden omspringen, maar het geeft wel aan dat de Ferrari wat meer intrinsieke snelheid lijkt te hebben. Dat blijkt wel uit de gemiddelde voor brandstof gecorrigeerde rondetijden per stint.

Stint
LeclercBottasVerschil
11:19.6311:20.069+0.438
21:19.8691:20.367+0.498
31:20.5511:20.534−0.017
Gemiddeld1:20.0651:20.306+0.241

In de eerste twee stints is Leclerc bijna een halve seconde sneller, maar in de laatste stint is Bottas opeens een fractie sneller. Dat heeft ermee te maken dat hij in de laatste ronden verbazingwekkend snel gaat, terwijl Leclercs laatste stint wordt gekarakteriseerd door extreem hoge bandenslijtage (bijna 2 tienden per ronde volgens de trendlijn). Over de hele racesimulatie was Leclerc ongeveer een kwart seconde per ronde sneller, ofwel ruim 15 seconden over een raceafstand. Kortom: Ferrari is vooralsnog favoriet, maar waarschijnlijk heeft Mercedes nog iets (bijvoorbeeld nog wat extra paardenkrachten) achter de hand.

"En waar staat Red Bull dan?", hoor ik u vragen. Daar moet ik helaas het antwoord nog op schuldig blijven. De geelneuzen hebben tot dusver nog weinig echte racesimulaties gereden. Mogelijk brengt Verstappen daar morgen verandering in als zijn bolide, zoals voorspeld, op tijd kan worden gerepareerd. Afwachten dus.

dinsdag 19 februari 2019

Matte auto's en glanzende banden

De wintertest zijn weer begonnen! Gisteren ontwaakte de Formule 1-wereld in Catalonië uit haar niet al te lange winterslaap. Ter voorbereiding van de eerste krachtmeting van het seizoen over vier weken in Australië werden de motoren op Circuit de Catalunya gestart. De eerste voortekenen zijn goed: er werden meteen al messcherpe tijden neergezet en met de kinderziektes leek het enorm mee te vallen.

Als er een team is dat in 2019 iets recht heeft te zetten, dan is het Ferrari wel. Na een decennium lang naast de hoofdprijzen te hebben gegrepen, moet het dit jaar lukken. Kosten noch moeite worden gespaard om dat doel te bewerkstelligen. Voor Vettel wordt het eveneens het jaar van de waarheid. Net als Damon Hill in 1996 heeft hij heel wat te bewijzen nadat hij twee jaar op rij toch wel ruim naast de titel greep in een kampioenswaardige auto. Om aan te geven dat het menens was, werd afgelopen winter zijn ideale waterdrager Räikkönen ingewisseld voor de gretige en talentvolle Leclerc. Hoewel Ferrari de Monegask vooralsnog als tweede rijder ziet, is een Hamilton-scenario niet ondenkbaar als Leclerc echt zo goed is als iedereen denkt.

Vooralsnog maakt de matte Ferrari de dienst uit. Gisteren was Vettel al de snelste en vandaag deed Leclerc die prestatie dunnetjes over. Omdat niemand nog het achterste van zijn tong laat zien, hebben die rondetijden nog weinig betekenis, ook omdat het niet duidelijk is met hoeveel brandstof iedereen rijdt. Echte racesimulaties lijken er nog niet gedaan te worden. De afgelopen jaren wist F1 metrics aan de hand van racesimulaties de rangorde van de teams redelijk nauwkeurig vast te stellen. Het idee is namelijk dat de brandstofniveaus, die normaal altijd een groot vraagteken zijn in de wintertests, in de racesimulaties redelijk goed geschat kunnen worden. Op dit moment is dat nog niet echt het geval. Hieronder heb ik de rondetijden van Bottas (grijs) en Leclerc (rood) in verschillende stints geplot, met dank aan twitteraar @f1debrief.

Rondetijden van Bottas (grijs) en Leclerc (rood) gedurende enkele stints.
Waar Bottas' stints allemaal een vergelijkbaar verloop kenden, wat impliceert dat hij steeds met een vergelijkbare hoeveelheid brandstof op pad werd gestuurd, werkte Leclerc twee geheel verschillende programma's af: een aantal kwalificatieruns met vermoedelijk weinig brandstof en een aantal stints met veel meer brandstof, waarbij hij ook verschillende compounds gebruikte. Meestal gebruikte hij het middelste compound, de gele band, maar zo nu en dan waagde hij zich ook aan de hardere compounds (rondetijden weergegeven in donkerrood) van de glimmende Pirelli's. Al met al was het testprogramma van Ferrari dus iets gevarieerder en dat verklaart mogelijkerwijs ook waarom hun toptijden vooralsnog beduidend beter zijn dan die van Mercedes.

Over de krachtsverhoudingen valt nog niet veel te zeggen, behalve dat Mercedes en (in iets mindere mate) Red Bull de kat uit de boom kijken. Niet dat ze het rustig aan doen: zo gooide Gasly zijn wagen aan het eind van de tweede testdag in de muur. McLaren gooit daarentegen vooralsnog hoge ogen, al moet daarbij worden aangetekend dat ze zachtere banden hebben gebruikt dan de meeste anderen. Waar de meeste teams op het derde (en middelste van de vijf compounds die Pirelli voor dit jaar beschikbaar heeft gesteld) compound hun snelste ronde reden, zetten de oranje bolides hun snelste tijden op de iets zachtere band (compound 4) neer. Het volledige tijdenoverzicht is als volgt:

PosCoureurTeamTijdRondenBandDag
1Sebastian VettelFerrari78.161169medium1
2Charles LeclercFerrari78.247157medium2
3Lando NorrisMcLaren78.553104zacht2
4Carlos SainzMcLaren78.558119zacht1
5Romain GrosjeanHaas79.15965medium1
6Kevin MagnussenHaas79.20659medium2
7Alexander AlbonToro Rosso79.301132zacht2
8Antonio GiovinazziSauber79.312101zacht2
9Max VerstappenRed Bull79.426128medium1
10Kimi RäikkönenSauber79.462114medium1
11Daniil KvyatToro Rosso79.46477zacht1
12Valtteri BottasMercedes79.53589medium2
13Pierre GaslyRed Bull79.81492medium2
14Nico HulkenbergRenault79.83795medium2
15Daniel RicciardoRenault79.88628medium2
16Lewis HamiltonMercedes79.92874medium2
17Sergio PérezRacing Point79.94430medium1
18Lance StrollRacing Point80.43379medium2
19Pietro FittipaldiHaas81.84913medium2

Waar Haas drie coureurs in actie liet komen, kwam het team van Williams helemaal nog niet in actie. Een aanfluiting voor het team dat vorig jaar zijn slechtste seizoen sinds 2013 had en in 2019 met een schone lei wilde beginnen. De positie van Paddy Lowe, die in 2017 als wisselgeld voor Bottas van Mercedes overkwam, wordt er in ieder geval niet beter op. Sinds zijn komst is het team uit Grove in een rechte lijn naar beneden gegaan. Morgen hopen ze eindelijk in actie te kunnen komen. Dan zal misschien ook een heel klein beetje duidelijk worden of het team dat in 2012 voor het laatst een race won aan eerherstel kan doen, maar de voortekenen zijn niet best. Dat was het voor nu, hopelijk geven de komende testdagen een beter beeld van de werkelijke krachtsverhoudingen.

vrijdag 15 februari 2019

Kfiat, Keviat of Kwiejee?

Hij is weer terug! Na ruim een jaar aan de zijlijn te hebben gestaan, is hij weer terug bij het team waar hij vijf jaar geleden zijn debuut voor maakte. Ik heb het natuurlijk over Daniil Kvyat, de man met de korte, doch haast onuitspreekbare achternaam.

Daniil Kvyat USA 2017
Hij is weer terug: Daniil Kvyat. Afbeelding: Wikimedia Commons.

Het was de afgelopen jaren altijd lachen geblazen als Kvyat geïnterviewd werd door iemand van de Engelse tv. De eilandbewoners wisten zich geen raad met zijn achternaam, die ze doorgaans als Kfiat of Keviat uitspraken, en soms zelfs als Kwiejee. Heel grappig natuurlijk, maar hoe heet hij nou wel?

Anders dan bijvoorbeeld het Nederlands of het Engels hanteert het Russisch het cyrillische alfabet, dat geheel andere tekens bevat dan het Latijnse alfabet dat wij kennen. Om de vertaalslag van het ene alfabet naar het andere te maken, moeten Russische namen getranslitereerd worden. Dat kan op vele manieren, omdat alle Europese talen weer net een andere spelling hanteren, maar vaak wordt de transliteratie naar het Engels gebruikt, een transliteratie die niet zonder moeilijkheden is. In dit geval wordt het Russische Квят als volgt getranslitereerd:

к - gewoon de k die wij kennen
в - zit tussen de v en w in, redelijk vergelijkbaar met de Engelse v
я - ongeveer als ja, weergegeven als ya in het Engels
т - gewoon de t die wij kennen

In het Engels komt er dus Kvyat te staan, een transliteratie die heel wat problemen oplevert:
- De k aan het begin van een woord wordt in het Engels vaak niet uitgesproken als daarna nog een medeklinker volgt (denk aan woorden als knight).
- De combinatie kv komt in het Engels, net als in het Nederlands, niet voor en dat is niet zo gek omdat die twee medeklinkers niet goed achter elkaar zijn uit te spreken (wie het wel probeert zegt al gauw kf).
- Net als in het Frans, het Spaans en het Turks gebruikt het Engels de y voor de j-klank. Dit is soms verwarrend, omdat de y in het Engels ook vaak als ie of aai wordt uitgesproken. Leken kunnen de y in transliteraties dus gemakkelijk voor een klinker aanzien.

Dit verklaart waarom Engelsen de naam vaak volkomen verkeerd uitspreken. In de Nederlandse spelling is Kwjat de beste benadering van de werkelijke uitspraak, met een j in plaats van de verwarrende y en een w in plaats van een v dus. Doordat de Russische в qua uitspraak ongeveer tussen de v en de w in zit, hebben we voor het Nederlands een extra transliteratiemogelijkheid. Het onderstaande plaatje geeft het verschil in uitspraak van de f (ф in het Russisch), v en w in het Nederlands, Engels en Russisch schematisch weer.

Schematische weergave van het verschil tussen de f, v en w in het Nederlands, Engels en Russisch.
Te zien is dat de f, v en w in het Nederlands veel meer op elkaar lijken dan in het Engels. Vooral het verschil tussen de f en de v wordt in het Nederlands bijna niet gemaakt, terwijl de v in het Engels veel zachter wordt uitgesproken dan de f. De Nederlandse w zit weer tussen de Engelse v en de Engelse w (die veel meer op zijn Surinaams wordt uitgesproken). Hierdoor is de v in het Engels duidelijk de beste transliteratie van de в, terwijl in het Nederlands de v en w er allebei enigszins op lijken. Omdat woorden met kw- wel in het Nederlands voorkomen (kwam, kwetsen of het lelijke vernederlandste kwis) en met kv- niet, lijkt het me logisch om in de Nederlandse transliteratie een w te gebruiken, net als in het Duits.

Op deze site zal ik Kvyat dus voortaan als Kwjat aanduiden om verwarring te voorkomen... Over de uitspraak van zijn naam natuurlijk.

dinsdag 5 februari 2019

De 20 gladiatoren van 2019

Over anderhalve maand gaat het nieuwe Formule 1-seizoen van start. Dit zijn de 20 coureurs die vanaf 17 maart tot en met 1 december de strijd met elkaar aangaan:

Mercedes
Evolutie: Tyrrell - BAR - Honda - Brawn GP - Mercedes
Debuut: 1954, in huidige vorm: 2010
Constructeurtitels: 5
Laatste constructeurstitel: 2018
2018: 1e met 655 punten

44 Lewis Hamilton
Verenigd Koninkrijk
Leeftijd bij start van het seizoen: 34 jaar, 69 dagen
Debuut: Australië 2007
Teams: McLaren, Mercedes
229 starts
83 polepositions
73 overwinningen
41 snelste raceronden
Wereldtitels: 5 (2008, 2014, 2015, 2017, 2018)

77 Valtteri Bottas
Finland
Leeftijd bij start van het seizoen: 29 jaar, 201 dagen
Debuut: Australië 2013
Teams: Williams, Mercedes
118 starts
6 polepositions
3 overwinningen
10 snelste raceronden
Hoogste klassering in WK: 3e (2017)

Ferrari
Debuut: 1950
Constructeurtitels: 16
Laatste constructeurstitel: 2008
2018: 2e met 571 punten

5 Sebastian Vettel
Duitsland
Leeftijd bij start van het seizoen: 31 jaar, 257 dagen
Debuut: Verenigde Staten 2007
Teams: BMW, Toro Rosso, Red Bull, Ferrari
220 starts
55 polepositions
52 overwinningen
36 snelste raceronden
Wereldtitels: 4 (2010, 2011, 2012, 2013)

16 Charles Leclerc
Monaco
Leeftijd bij start van het seizoen: 21 jaar, 152 dagen
Debuut: Australië 2018
Teams: Sauber, Ferrari
21 starts
Hoogste klassering in WK: 13e (2018)

Red Bull
Evolutie: Stewart - Jaguar - Red Bull
Motor: Honda
Debuut: 2005
Constructeurtitels: 4
Laatste constructeurstitel: 2013
2018: 3e met 419 punten


33 Max Verstappen
België/Nederland
Leeftijd bij start van het seizoen: 21 jaar, 168 dagen
Debuut: Australië 2015
Teams: Toro Rosso, Red Bull
81 starts
5 overwinningen
4 snelste raceronden
Hoogste klassering in WK: 4e (2018)

10 Pierre Gasly
Frankrijk
Leeftijd bij start van het seizoen: 23 jaar, 38 dagen
Debuut: Maleisië 2017
Teams: Toro Rosso, Red Bull
26 starts
Hoogste klassering in WK: 15e (2018)

Renault
Evolutie: Toleman - Benetton - Renault - Lotus - Renault
Debuut: 1977, in huidige vorm: 2016
Constructeurstitels: 2
Laatste constructeurstitel: 2006
2018: 4e met 122 punten


3 Daniel Ricciardo
Australië
Leeftijd bij start van het seizoen: 29 jaar, 259 dagen
Debuut: Groot-Brittannië 2011
Teams: HRT, Toro Rosso, Red Bull, Renault
150 starts
3 polepositions
7 overwinningen
13 snelste raceronden
Hoogste klassering in WK: 3e (2014 en 2016)

27 Nico Hülkenberg
Duitsland
Leeftijd bij start van het seizoen: 31 jaar, 210 dagen
Debuut: Bahrein 2010
Teams: Williams, Force India, Sauber, Force India, Renault
156 starts
1 poleposition
2 snelste raceronden
Hoogste klassering in WK: 7e (2018)

Haas
Motor: Ferrari
Debuut: 2016
2018: 5e met 93 punten


20 Kevin Magnussen
Denemarken
Leeftijd bij start van het seizoen: 26 jaar, 163 dagen
Debuut: Australië 2014
Teams: McLaren, Renault, Haas
81 starts
1 snelste raceronde
Hoogste klassering in WK: 9e (2018)

8 Romain Grosjean
Zwitserland/Frankrijk
Leeftijd bij start van het seizoen: 32 jaar, 334 dagen
Debuut: Europa 2009
Teams: Renault, Lotus, Haas
143 starts
1 snelste raceronde
Hoogste klassering in WK: 7e (2013)

McLaren
Motor: Renault
Debuut: 1966
Constructeurstitels: 8
Laatste constructeurstitel: 1998
2018: 6e met 62 punten


55 Carlos Sainz
Spanje
Leeftijd bij start van het seizoen: 24 jaar, 197 dagen
Debuut: Australië 2015
Teams: Toro Rosso, Renault, McLaren
81 starts
Hoogste klassering in WK: 9e (2017)

4 Lando Norris
Verenigd Koninkrijk
Leeftijd bij start van het seizoen: 19 jaar, 124 dagen
Debutant
Teams: McLaren

Racing Point
Evolutie: Jordan - Midland - Spyker - Force India - Racing Point
Motor: Mercedes
Debuut: 2018, als Force India in 2008
2018: 7e met 52 punten (111 inclusief resultaten eerste seizoenshelft)


11 Sergio Pérez
Mexico
Leeftijd bij start van het seizoen: 29 jaar, 50 dagen
Debuut: Australië 2011
Teams: Sauber, McLaren, Force India/Racing Point
155 starts
4 snelste raceronden
Hoogste klassering in WK: 7e (2016 en 2017)

18 Lance Stroll
Canada/België
Leeftijd bij start van het seizoen: 20 jaar, 139 dagen
Debuut: Australië 2017
Teams: Williams, Racing Point
41 starts
Hoogste klassering in WK: 12e (2017)

Alfa Romeo
Evolutie: Sauber - BMW-Sauber - Sauber - Alfa Romeo
Motor: Ferrari
Debuut: 1950, in huidige vorm: 2019
2018: 8e met 48 punten


7 Kimi Räikkönen
Finland
Leeftijd bij start van het seizoen: 39 jaar, 151 dagen
Debuut: Australië 2001
Teams: Sauber - McLaren - Ferrari - Lotus - Ferrari - Alfa Romeo
291 starts
18 polepositions
21 overwinningen
46 snelste raceronden
Wereldtitels: 1 (2007)

99 Antonio Giovinazzi
Italië
Leeftijd bij start van het seizoen: 25 jaar, 93 dagen
Debuut: Australië 2017
Teams: Sauber/Alfa Romeo
2 starts

Toro Rosso
Evolutie: Minardi - Toro Rosso
Motor: Honda
Debuut: 2006
2018: 9e met 33 punten


26 Дании́л Квят (Daniïl Kwjat)
Rusland
Leeftijd bij start van het seizoen: 24 jaar, 325 dagen
Debuut: Australië 2014
Teams: Toro Rosso - Red Bull - Toro Rosso
72 starts
1 snelste raceronde
Hoogste klassering in WK: 7e (2015)

23 Alexander Albon
Verenigd Koninkrijk/Thailand
Leeftijd bij start van het seizoen: 22 jaar, 359 dagen
Debutant
Teams: Toro Rosso

Williams
Motor: Mercedes
Debuut: 1977

Constructeurtitels: 9
Laatste constructeurstitel: 1997
2018: 10e met 7 punten


88 Robert Kubica
Polen
Leeftijd bij start van het seizoen: 34 jaar, 100 dagen
Debuut: Hongarije 2006
Teams: BMW-Sauber - Renault - Williams
76 starts
1 poleposition
1 overwinning
1 snelste raceronde
Hoogste klassering in WK: 4e (2008)

63 George Russell
Verenigd Koninkrijk
Leeftijd bij start van het seizoen: 21 jaar, 30 dagen
Debutant
Teams: Williams

vrijdag 1 februari 2019

Brandstofcorrectie

In het begin van de race hebben Formule 1-wagens veel brandstof aan boord, waardoor ze langzamer zijn dan aan het eind van de race. Dit maakt het lastig om rondetijden die in het begin van de race zijn neergezet te vergelijken met rondetijden die later zijn gereden. Daardoor is het bijvoorbeeld lastig om in te schatten hoe de snelheid een coureur was die vroeg in de race uitviel zich verhield tot de snelheid van zijn collega's die wel de finish haalden. Door te corrigeren voor brandstoflast kan dit probleem worden verholpen.

De brandstoflast beïnvloedt de rondetijden sterk. Dat was vooral merkbaar in het V8-tijdperk, toen de bolides vaak met wel 150 kg brandstof van start gingen, waardoor ze in de openingsfase soms wel vijf seconden per ronde trager waren dan aan het eind van de race. Precies omgekeerd aan het effect van de brandstoflast is de bandenslijtage. Waar de afnemende brandstoflast ervoor zorgt dat de rondetijden in de race geleidelijk aan verbeteren, zorgt de bandenslijtage er juist voor dat de rondetijden langzaam verslechteren.

Het verschil is dat bandenwissels zijn toegestaan, waardoor het voordeel van nieuwe banden direct uit de rondetijden is af te leiden. Wanneer de coureurs in de race geregeld hun banden wisselden, kan het effect van zowel de bandenslijtage als de brandstoflast op rondetijden redelijk nauwkeurig bepaald worden. Met de komst van de veel zuinigere turbomotoren en het bandensparen dat met name sinds 2017 extreem is geworden, is dit echter bijna onmogelijk geworden.

Doordat de coureurs tegenwoordig in de race vrijwel nooit op de limiet rijden, is het onmogelijk om de bandenslijtage goed te schatten. Vaak wordt de bandenslijtage onderschat omdat de coureurs vlak voor hun enige pitstop even echt gas geven, om het daarna weer rustig aan te doen. Dit wekt de suggestie dat het voordeel van nieuwe banden gering of zelfs afwezig is, hoewel dat vaak niet het geval is. Om een beter idee te krijgen van de hoogte van de bandenslijtage is het daarom prettig om de rondetijden voor brandstoflast te corrigeren.

Brandstofcorrecties werden eerder deze eeuw veel toegepast, toen coureurs zich met verschillende hoeveelheden brandstof kwalificeerden. Zeker toen in 2009 de startgewichten van de auto's werden gepubliceerd, pakten de echte racenerds hun rekenmachines erbij om uit te rekenen wie daadwerkelijk op poleposition had moeten staan.

Het probleem van brandstofcorrecties is dat er vaak meerdere getallen in omloop zijn. Zelf heb ik twee redelijk betrouwbare bronnen gebruikt hiervoor: de rubriek van James Allen on F1 en de inmiddels opgeheven site Viva F1. James Allen geeft het tijdsverlies per ronde per 10 kg brandstof. Gecombineerd met het brandstofverbruik per ronde levert dat het tijdsverlies per ronde op. Viva F1 geeft het tijdsverlies per ronde, maar dan wel gestandaardiseerd voor een circuit van 5 kilometer lang. Het converteren van de ene waarde naar de andere wil nog wel problemen geven, maar uiteindelijk blijken beide bronnen voor de meeste circuits vrijwel dezelfde waarden op te leveren. Met behulp van het simulatieprogramma Optimum Lap heb ik het brandstofverbruik van de meeste circuits kunnen verifiëren, waardoor ik redelijk nauwkeurig voor brandstoflast kan corrigeren.

Het probleem is wel dat de waarden voor 2013 gelden, nog voor de overstap naar de turbomotoren. Aangenomen dat de auto's van nu hetzelfde op de gewichtstoename reageren als toen (een gewaagde assumptie) en dat ze zoveel brandstof als is toegestaan meenemen (eveneens een gewaagde assumptie), is het effect van de brandstoflast op rondetijden de waarde voor 2013 gedeeld door het totale brandstofverbruik in 2013 vermenigvuldigd met de huidige brandstoflimiet.

Zo was de brandstofcorrectie op Albert Park 0,095 seconde per ronde in 2013. Het totale verbruik per race werd toen geschat op 161 kg. Een jaar later was de brandstoflimiet 100 kg, dus was het effect van een ronde brandstof toen 0,059 (0,095 / 161 × 100) seconde per ronde. Door de verhoging van de brandstoflimiet naar 110 kg is het effect toegenomen tot 0,065 seconde per ronde.

Koploper is Spa-Francorchamps, met dit jaar een brandstofcorrectie van 0,096 seconde per ronde, terwijl Monaco hekkensluiter is met een brandstofcorrectie van slechts 0,039 seconde per ronde. Dit verschil komt echter puur door het verschil in lengte tussen de circuits: Spa-Francorchamps is ruim twee keer zo lang, wat betekent dat het brandstofverbruik per ronde ongeveer twee keer zo hoog is en dat er twee keer zo veel circuit is waar de brandstoflast tijd kost. Omgerekend is Spa-Francorchamps zelfs een van de circuits waar de brandstoflast zich het minst doet voelen in rondetijd. Hieronder een tabel met brandstofcorrecties van een aantal circuits voor 2019, gebaseerd op de data van 2006-2013.

Circuit
LengteVerbruik/race2006-20132019
Albert Park5.3031610.0950.065
Bahrein5.4121580.0900.063
Buddh5.1371580.0930.065
Monaco3.3671360.0480.039
Catalunya4.6271540.0930.066
Gilles Villeneuve4.3161540.0610.044
Valencia5.441530.0820.059
Shanghai5.4511510.0920.067
Yas Marina5.5541510.1100.080
Silverstone5.9011500.1100.080
Singapore5.0671500.0870.064
Hungaroring4.3811490.0750.055
Sepang5.5421490.0980.072
Nürburgring5.1481480.0880.065
Istanbul Park5.3381480.0830.062
Monza5.7931480.0980.073
Zuid-Korea5.6151460.1080.081
Circuit of the Americas5.5131460.1060.080
Spa-Francorchamps7.0041460.1270.096
Hockenheim4.5741460.0770.058
Suzuka5.8071430.1050.080
Interlagos4.3091420.0660.052

Het komende seizoen zal ik deze brandstofcorrecties, indien mogelijk, toepassen bij het analyseren van races. Een extra bonus hiervan is dat de snelste voor brandstof gecorrigeerde rondetijd per coureur bepaald kan worden.