In de 42e ronde van de Grand Prix van Abu Dhabi in 2009 liet Jarno Trulli als laatste coureur zijn Toyota voltanken. Het zou de laatste tankstop in de geschiedenis van de Formule 1 worden.
Het huidige seizoen loopt nog door tot begin december, maar 10 jaar geleden eindigde het seizoen al een maand eerder, na slechts 17 races. Jenson Button had zich al in Brazilië tot wereldkampioen gekroond, dus ging de inaugurele race op het pistoolvormige Yas Marina Circuit nergens meer om. Sebastian Vettel won de overigens slaapverwekkende race, voor teamgenoot Mark Webber en de kersverse wereldkampioen.
De laatste race van 2009 was niet alleen de laatste race van de teams van BMW en Toyota, maar ook de laatste race met tankstops. Voor 2010 waren de tankstops omwille de veiligheid en de kosten afgeschaft, waardoor in het nieuwe decennium een nieuw tijdperk in de Formule 1 aanbrak. Een onverdeeld succes was het bijtankverbod niet. Het seizoen 2010 stond naast de verrassende rentree van Michael Schumacher en de eerste wereldtitel van Sebastian Vettel toch vooral in het teken van saaie optochten.
De toon werd al in de eerste race gezet, op het met een aantal bochten verlengde Bahrain International Circuit. Hoewel de kopgroep de hele race bij elkaar bleef, gebeurde er, behoudens Vettels terugval in de slotfase door een kapotte uitlaat of een tekort aan brandstof, hoegenaamd niets. Lewis Hamilton, die de race als derde beëindigde, vond de nieuwe regels maar niets:
"You start with fuel, you do one stop and it's pretty much a train all the way."
Ook in Spanje en Monaco bleven de auto's braaf achter elkaar aanrijden. Hoewel het idee van het bijtankverbod was dat de coureurs elkaar op de baan in moesten halen, kwam daar in de praktijk weinig van terecht. Dat kwam deels ook omdat iedereen verplicht eenmaal banden moest wisselen. Door de geringe bandenslijtage hadden die bandenwissels meestal geen strategische betekenis en werden ze vooral aangegrepen om via de pitstops plekken te winnen. Zo wist Alonso in Monaco van de laatste naar de zesde plek op te rukken door zijn verplichte pitstop tijdens een neutralisatie te maken.
In ieder geval was de spanning aan kop, waar iedereen op een vrijwel identieke strategie zat, vaak ver te zoeken. De regenraces vormden daarop overigens een welkome uitzondering, maar het was geen goed teken dat de Formule 1 zo afhankelijk was van de weergoden. De beste droge race van 2010 was overigens de Grand Prix van Canada, die door de onverwacht hoge bandenslijtage een waar schouwspel werd. Om dergelijke spektakelstukken vaker voor te schotelen, moest de nieuwe bandenleverancier Pirelli voor 2011 snel slijtende banden produceren. Om het inhalen nog wat makkelijker te maken, werd DRS geïntroduceerd. De nieuwe regels waren meteen enorm succesvol en in de jaren die volgden was er soms in een race al meer spektakel op de baan dan vroeger in een heel seizoen.
Van dat enthousiasme is inmiddels niet veel meer over. Met name door de overstap naar bredere auto's in 2017 is inhalen een stuk lastiger geworden. Tel daar steeds voorspelbaarder wordende bandenstrategieën bij op en je begrijpt dat de races weer een stuk saaier zijn geworden. Niet voor niets gingen er de afgelopen jaren (2015 en zelfs dit jaar nog) stemmen op om tankstops weer in te voeren. Hoewel de meeste coureurs en veel fans het een goed idee vinden, hebben de teams er geen trek in, dus zijn de voorstellen steeds weer krachtig afgeschoten. Mocht de Formule 1 op termijn elektrisch worden, dan wordt de kans steeds kleiner dat tankstops ooit nog worden ingevoerd. Jarno Trulli's tweede pitstop tijdens de Grand Prix van Abu Dhabi in 2009 kan dus heel goed de allerlaatste keer in de geschiedenis zijn dat een Formule 1-auto tijdens de race werd volgetankt. Een gebeurtenis die vandaag alweer 10 jaar geleden plaatsvond. Waar zijn die jaren allemaal gebleven?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten